Στα σπίτια μας υπηρέτες...

Τα καταφέραμε και πάλι...

Νιώσαμε δυνατοί να σηκώσουμε ανάστημα και να βροντοφωνάξουμε ότι "σας έχουμε στο χέρι κύριοι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης". Αν δεν μας βοηθήσετε, αν δεν μας δανείσετε και εάν δεν μας στηρίξετε, θα καταφύγουμε στο Δ.Ν.Τ. ή θα κηρύξουμε πτώχευση και το Ευρώ μας και η ενιαία Ευρωπαϊκή μας οικογένεια θα κλονιστούν διεθνώς και θα υποβαθμιστούν.
Μόνο που την ώρα που το "λέγαμε" (το λέγαμε σε εισαγωγικά γιατί άλλοι παίζουν στις πλάτες μας και στο μέλλον των παιδιών μας) δεν το πιστεύαμε "εμείς" οι ίδιοι και το είπαμε πολύ χλιαρά.
Και τα μεγαλύτερα λαμόγια και καρχαρίες της οικονομίας το έπιασαν.
Το έπιασαν και μας την έστησαν.
Δεν τους πιάσαμε στον ύπνο.
Αυτοί θα μας πάρουν και τον γρύλο (από το άρθρο του Αλέξη Καλοκαιρινού στα ΝΕΑ).
Και αυτό ήταν και το τέλος μας.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες αναγκάστηκαν να ζητήσουν καταφύγιο στα απάνθρωπα εργοστάσια της τότε αναπτυσσόμενης Γερμανίας. Με σκυμμένο το κεφάλι δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ένα κομμάτι ψωμί, σε γραμμή παραγωγής. Από εκεί και το γνωστό άσμα, "... είμαι το νούμερο 8, όλοι με ξέρουν με αυτό, είναι το όνομα μου...".

Τώρα ήρθε ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος, μόνο που αυτός είναι οικονομικός.
Και με τα χρόνια, οι απάνθρωπες μέθοδοι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καταργήθηκαν.
Πλέον ο Έλληνας δεν θα χρειάζεται να μετοικήσει για να δουλέψει κάτω από Γερμανικό ζυγό.
Θα δουλεύει πλέον στην πατρίδα του, στο τόπο διαμονής του, για ένα κομμάτι ψωμί.

Ξεπουλάμε καθημερινά όλα μας υπάρχοντα στους Γερμανούς.
Μπορεί να μην πουλήσαμε τα νησιά μας στους Γερμανούς όπως είχαν προτείνει (άλλωστε δεν το επιτρέπει η ιστορία μας και οι αγώνες των προγόνων μας) αλλά θα τους τα δώσουμε προς εκμετάλλευση. Τους δώσαμε τις τηλεπικοινωνίες μας, τους δωρίζουμε τώρα και το "φως" μας.
Τους δίνουμε προς εκμετάλλευση τα αεροδρόμια μας και τους αυτοκινητόδρομους μας, ενώ τους πουλάμε από την άλλη τον τουρισμό μας.

Και τι μας μένει εμάς;
Η Βουλή και οι τριακόσιοι; (αυτούς βέβαια πολύ ευχαρίστως να τους στείλουμε να δουλέψουν σαν νούμερο 8 αντί να μας δουλεύουν αυτοί !)

Ένα κρατίδιο θα γίνει η Ελλάδα και θα στενάζει, όχι πλέον από τη γερμανική μπότα, αλλά από τα γερμανικά συμφέροντα.
Και εμείς στα σπίτια μας υπηρέτες και υπάλληλοι των γερμανικών εταιριών...


ΥΓ σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κινδυνολογήσω. Απλά "φοβάμαι γι αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..."